Sejak 57 tahun di bawah pentadbiran Umno/Perikatan, Umno Baru/BN, negara ini telah tersesat. Kita seolah-olah tidak mempunyai arah, tiada matlamat dan tanpa pemimpin. Kita tidak tahu ke mana arah tujuannya. Orang-orang yang kita telah letakkan kepercayaan, tidak memimpin seperti jangkaan kita.
Kuasa bagi mereka bermakna mengumpul kekayaan untuk diri sendiri, dan kebajikan rakyat tidak pernah dipedulikan.
Walaupun
negara-negara lain terus mara ke hadapan dengan tujuan tunggal
menyediakan kualiti hidup yang lebih baik kepada rakyat mereka, kerajaan
Malaysia bertindak secara tangkap muat. Tiada perancangan dan tadbir
urus yang baik.
Kita
bermula sebagai sebuah negara sekular di mana agama adalah lebih
bersifat peribadi. Tetapi rasa takut kehilangan kuasa mendorong kerajaan
Umno untuk mengislamkan tindakannya. Ini tidak dilakukan secara ikhlas,
tetapi semata-mata untuk mengekalkan kuasa.
Proses
Islamisasi ini sudah tidak terkawal dan menyebabkan kebimbangan kepada
semua, orang Islam dan bukan Islam. Pelampau Islam seolah-olah telah
diberi kebebasan dan mewujudkan ketegangan dan rasa sakit hati di
kalangan rakyat. Umat Islam sedang dikawal dalam semua aspek kehidupan
mereka.
Mereka
tertakluk kepada dua sistem keadilan, mahkamah sivil dan sistem Syariah.
Ini tidak berlaku apabila kemerdekaan dicapai pada tahun 1957.
Agensi-agensi Islam negeri kini telah menjadi kerajaan dalam kerajaan. Kehidupan rakyat dan untuk umat Islam kini dikawal selia.
Ramai
rakyat Malaysia berasa tidak selamat kerana mereka dapat merasakan
bahawa kerajaan sedang berjalan secara ‘auto-pilot’ dan ia tidak
mempunyai keinginan untuk menlaksanakan tadbir urus yang baik. Negara
ini kini menghadapi isu-isu sosial, ekonomi, politik, etnik dan agama
yang tidak terhitung.
Senario
ini telah menyebabkan perhijrahan minda yang serius sewaktu Malaysia
memerlukan rakyatnya yang terbaik untuk mencapai status negara
berpendapatan tinggi. Dianggarkan kira-kira 1.5 juta orang rakyat
Malaysia, sebahagian besar daripada mereka berkelayakan dan mahir, kini
tinggal dan bekerja di luar negara. Singapura telah menjadi penerima
utama. Lain-lainnya telah berpindah ke Amerika Syarikat, Kanada,
Australia, Hong Kong, New Zealand dan negara-negara maju yang lain.
Ramai lagi yang bercadang berhijrah bukan sahaja bagi mencari hujan emas, tetapi juga persekitaran yang lebih kondusif.
Ramai lagi yang bercadang berhijrah bukan sahaja bagi mencari hujan emas, tetapi juga persekitaran yang lebih kondusif.
Penubuhan
Talent Corporation untuk menarik rakyat Malaysia pulang ke negara ini,
dengan itu tidak mendapat hasil yang baik dan ini tidak mengejutkan.
Kecuali
keadaan semasa diperbaiki dalam bidang sosio-ekonomi dan kurang
penekanan diberikan kepada keperluan kaum, keadaan tidak akan bertambah
baik.
Aspek-aspek
lain yang juga telah menyumbang kepada keadaan ini adalah keadaan
keselamatan di negara ini, sistem pendidikan yang gagal dan masalah hak
asasi manusia.
Tidak ada cara yang kerajaan boleh menggantikan bakat-bakat yang hilang ini.
Ia bukan
satu langkah yang bijak untuk menggunakan Bahasa Melayu sebagai bahasa
pengantar dalam sistem pendidika,n dan sistem itu sendiri telah berubah
secara drastik tanpa adanya matlamat yang khusus. Lebih banyak elemen
Islam telah diperkenalkan dan kualiti pendidikan di negara ini telah
menjunam dengan ketara.
Graduan
Malaysia keseluruhannya lemah dalam Bahasa Inggeris dan juga pengetahuan
umum. Pada satu masa, negara ini merupakan negara terkemuka di rantau
ini dalam bidang pendidikan, dan bahasa pengantarnya adalah Bahasa
Inggeris. Sekarang rakyat Thailand, Vietnam dan Indonesia boleh bercakap
Bahasa Inggeris dengan lebih baik daripada graduan muda kita.
Kemerosotan tersebut mengejutkan.
Dr
Frederico Gil Sander, pakar ekonomi kanan Bank Dunia bagi Malaysia,
mengatakan perkara ini mengenai taraf pendidikan di negara ini.
"Kualiti
rendah sistem pendidikan Malaysia adalah lebih membimbangkan daripada
tahap hutang isi rumahnya," katanya di Kuala Lumpur baru-baru ini.
"Ini
kerana sistem pendidikan bermutu rendah di negara ini akan memberi kesan
kepada kumpulan tenaga mahir yang diperlukan untuk memperkembangkan
ekonominya untuk menjadi sebuah negara berpendapatan tinggi, sedangkan
hutang isi rumah yang tinggi tidak semestinya membawa masalah jika
ekonominya terus berkembang dan rakyatnya mendapat pekerjaan."
Beliau
berkata yang rakyat Malaysia harus "terkejut" bahawa pencapaian
anak-anak mereka di sekolah adalah lebih buruk berbanding kanak-kanak di
Vietnam, sebuah negara yang lebih miskin daripada Malaysia.
"Pencapaian pelajar luar bandar Vietnam adalah lebih baik daripada pelajar Malaysia," katanya.
Keadaan sistem pendidikan ini adalah menyedihkan.
Negara ini
juga terlalu dikawal. Kita mempunyai lebih daripada 20 kementerian
dengan jumlah menteri-menteri yang mengatasi bilangan kementerian.
Terdapat lebih daripada 30 orang menteri. Kita juga mempunyai lebih
daripada 20 timbalan menteri dan terlalu ramai setiausaha-setiausaha
politik. Sebelum ini, kita juga memiliki setiausaha-setiausaha parlimen.
Tetapi hasilnya adalah ketiadaan kecekapan.
Selain itu, kita juga mempunyai pelbagai badan-badan berkanun dan agensi-agensi, dan juga perunding asing.
Tiada negara lain di dunia ini yang terlalu ditadbir seperti Malaysia.
Bak kata pepatah Melayu, "Sesat di hujung jalan balek kapangkal jalan".
Ahmad
Mustapha Hassan merupakan bekas setiausaha akhbar perdana menteri kedua,
Allahyarham Tun Abdul Razak Hussein. Beliau juga penulis buku berjudul,
"The Unmaking of Malaysia".
Post a Comment